Φέτος είχαμε την ιδέα να τροποποιήσουμε τη γιορτή,που πριν τη λέγαμε ”γιορτή υιοθεσίας” των μικρών μαθητών της Α` τάξης από τους μαθητές/τριες της ΣΤ` τάξης και να την ονομάσουμε ”γιορτή υποδοχής” που τον ρόλο των “”παλιών” ανέλαβε η Β` τάξη! Οι λόγοι ήταν πρακτικοί αλλά και ουσιαστικοί – Τα παιδιά των δύο αυτών τάξεων προαυλίζονται στον ίδιο χώρο- μπροστά αυλή- κι έτσι έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν σχέσεις που θα κρατήσουν περισσότερο. Αλλά και τα παιδιά της Α` και της Β` τάξης είναι πιο κοντά ηλικιακά, άρα έχουν αντιμετωπίσει πρόσφατα την είσοδο στο νέο περιβάλλον και πιθανότατα γνωρίζονται από το Νηπιαγωγείο , συνεπώς υπάρχει ήδη μια οικειότητα μεταξύ τους.
Με το σκεπτικό αυτό λοιπόν, ”μικροί” και ”μεγάλοι” τραγούδησαν, αντάλλαξαν ζωγραφιές και αγκαλιές και στο τέλος υποσχέθηκαν να προσέχουν ο ένας τον άλλον.
Κι όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα χαράς κι ενθουσιασμού, γιατί… “έχει πλάκα να μαθαίνεις”!
Αυτό ήταν το σύνθημά μας αλλά και ο τίτλος του βιβλίου της Brigitte Weninger που διαβάσαμε κι αφορούσε την συμπερίληψη και την αποδοχή όλων των πλασμάτων με τις ιδιαιτερότητές τους και τις ξεχωριστές τους ικανότητες!
Την όμορφη αυτή γιορτή την παρουσιάσαμε στους γονείς αλλά και στους μαθητές του 13ου Νηπιαγωγείου στο πλαίσιο της Ομαλής Σχολικής Μετάβασης -άξονα με τον οποίο θα ασχοληθεί το σχολείο μας και φέτος.
